Jestem tylko formą zwaną życiem organicznym ukształtowaną przez czynniki zewnętrzne .
Materią, która pragnie się rozproszyć i ulecieć z wiatrem.
Tymczasowym zjawiskiem w kalejdoskopie zmian.
Drobną częścią natury powracającą na jej łono.
Niedostrzegalną drobiną we Wszechświecie odbijającą światło gwiazd.
Człowiekiem niedoskonałym poszukującym szczęścia i spokoju ducha.
Dzieckiem obdarzonym wyobraźnią tworzenia.
Jestem Twórcą Artystycznym.

Krzysztof Ireneusz Fiszer to moje pełne prawomocne imię.
Jako wydawca własnych tekstów literackich używam jego skróconej wersji – Krzysztof Fiszer.
W wieku czternastu lat (rok 2004) odczuwałem silną potrzebę oddzielenia mojej twórczości od negatywnych aspektów życia prywatnego.
Postanowiłem tego dokonać, tworząc pseudonim oparty na moich aktualnych zainteresowaniach.
Już w wieku nastoletnim czułem silny pociąg do kultur krain północy.
Imię Christopher to angielski odpowiednik mojego polskiego imienia.
Słowo Nuin wywodzi się z numeru 5 (dzień i miesiąc moich urodzin); piątą literą celtyckiego alfabetu Ogham jest N (nuin).
Na początku używałem skróconej formy Chris Nuin do wszystkich moich prac, wizualnych i literackich.
Z biegiem czasu stworzyłem drugi pseudonim oparty na trzech męskich, norweskich imionach – Fredric Agnar Ingvald.
Dokonałem rozłamu, przypisując prace literackie pseudonimowi Chris Nuin, prace wizualne zaś pseudonimowi Fredric Agnar Ingvald.
Ostatecznie w roku 2015, wraz z utworzeniem projektu IMAUNIMANSE, odrzuciłem pseudonim Fredric Agnar Ingvald.
Od tamtej chwili moja twórczość artystyczna funkcjonuje wyłącznie pod patronatem pseudonimu Christopher Nuin.

W wieku dwudziestu pięciu lat (rok 2015) zrozumiałem, że cała moja twórczość, literacka i wizualna pochodzi z tego samego miejsca.
Jej źródłem jest moja podświadomość emocjonalna.
Twórcza wyobraźnia jest zaś narzędziem, dzięki któremu te emocje tworzą kształty, słowa, czy też opowieści.
Odkąd sięgam pamięcią, zawsze czułem, że historie rodzące się w mojej wyobraźni docierają do mnie z innych wymiarów.
Ja jestem tylko pośrednikiem, którego zadaniem jest poznać i zrozumieć te historie.
Niesiony tym uczuciem zebrałem moją twórczość w jeden wspólny projekt zwany IMAUNIMANSE.
Stworzyłem tę nazwę z trzech angielskich słów: imagination (wyobraźnia), universe (wszechświat), man (mężczyzna/człowiek).
Te trzy słowa wpasowałem jedno w drugie:  I M A _ _ _ _ _ _ _ _    +    U N I _ _ _ S E    +    MAN
Nazwa ta mówi: "Człowiek, który stworzył wszechświat swoją wyobraźnią".

Wraz z poznaniem źródła mojej twórczości stanąłem przed jednym z najtrudniejszych pytań.
Czym jest Sztuka?
Uniwersalne znaczenie tego słowa nie zaspokoiło mojej potrzeby zrozumienia tego zjawiska.
Długie rozmyślania nad naturą Sztuki ugruntowały mnie w przekonaniu, że Sztuka to uczucie.
Uczucie towarzyszące procesowi tworzenia, lub uczucie towarzyszące odbiorowi efektów procesu tworzenia.
W tamtej chwili (rok 2015) zrozumiałem, dlaczego zawsze odczuwałem niechęć do nazywania siebie Artystą.
Uważam, że formy tworzone nie są Sztuką, a ludzie je tworzący nie są Artystami.
Nazywam siebie Twórcą Artystycznym, ponieważ tworzę oraz jestem zdolny czuć Sztukę tworząc lub obcując z formami stworzonymi.

W roku 2017 podjąłem inicjatywę ufundowania jednego drzewa za każdy przeżyty miesiąc.
To mój sposób podziękowania naturze za możliwość doświadczenia życia.
407 przeżytych miesięcy (05.05.1990 - 05.04.2024) – 522 zasadzonych drzew z One Tree Planted

W roku 2018 napisałem tytuł "Życie", zawierający część moich przemyśleń krążących wokół sensu istnienia, itp.
Oparłem je na moim stanie wiedzy naukowej, odrobinie życiowej mądrości i wolnej wyobraźni.
Najważniejszym elementem tych przemyśleń stało się dla mnie Życie Organiczne.
Uznanie go za inteligentną, własnowolną kosmiczną istotę objawiającą się w milionach fizycznych kształtów.
Czas pokaże, jak wyglądać będzie dalszy rozwój tej idei.

Od dziecka intrygowały mnie runy, hieroglify i obce alfabety.
Z biegiem lat kilkakrotnie podejmowałem nieudolne próby zaprojektowania własnego alfabetu.
Poszukiwałem sposobu na stworzenie języka, który odzwierciedlałby mój tok myślenia, pełen logiki, naturalizmu i artyzmu.
Pewnego dnia zrozumiałem, że ogólny zamysł tego języka pojawił się już w moim opowiadaniu "Przeznaczenie nie istnieje".
Pod koniec roku 2020 rozpocząłem prace nad uniwersalnym językiem, który nazwałem Językiem Organicznym.
Ten projekt jest we wstępnej fazie rozwoju.